Ik merk een groeiende onrust in mij. Verdraag amper het journaal, over wijnende chateau-achtige beach-ex programma’s nog maar te zwijgen en de dagen gaan voorbij zonder dat er daadwerkelijk iets uit mijn handen komt.
Vaker vraag ik me af hoe het zou zijn om op een totaal andere manier te gaan leven. Bijvoorbeeld in een tiny house, in een gemeenschap waar ouderen weer deel uitmaken van de samenleving, waar jongeren leermeesters hebben i.p.v. social influencers, waar we de natuur opnieuw leren begrijpen, waar de timmerman helpt bij een daklekkage in ruil voor een zelfgemaakte trui en waar we ’s avonds bij elkaar komen voor verhalen met een moraal.
Nee, ik ben bepaald geen ‘macrobiotische glutenvrije geitenwollen sok’, maar leven zoals ik nu doe lijkt me steeds minder te passen.
Ik heb het individualisme overschat en betaal het met de prijs van eenzaamheid. Ik heb voeding onderschat en vraag me af welke voedzame stoffen ik wérkelijk nog binnenkrijg. We hebben keuzevrijheid overschat en dat uit zich in een consumptiemaatschappij ten koste van de aarde.
Wat betekent vrijheid überhaupt nog wanneer alle stappen die je off- en online doet gevolgd en gebruikt/misbruikt worden?
Misschien waren de hippies zo gek nog niet.
Dus serieus, wie uit mijn netwerk heeft er contacten met mensen die op een andere manier samenleven? Wie speelt er ook met dit idee?
Gezocht: Hippies anno 2022.
