Huis verkocht
Kleding in de verkoop
Gratis meenemen
Afscheid
Leeg huis….
“Toen vroeg ik aan een leeg huis: Wat gaan we nu doen ?”
Terwijl ik de laatste dingen door mijn vingers laat glijden, neurie ik het lied met Alex Klaassen mee.
Dopje van een dingetje, schroefjes die echt bewaard moesten blijven al heb ik geen idee meer waar het bij hoort en iets dat aan mijn vingers plakt.
“Gewoon opnieuw, iedere dag opnieuw. Ik geloof dat ik het kan, dus wat dacht je ervan? Gewoon opnieuw.”
Het doet pijn, mijn geliefde huis opgeven, ook al is het een geheel vrijwillige keuze.
Dit huis, met zoveel liefde verbouwd en in geleefd. Haar ornamenten, prachtige sierlijsten, paneeldeuren en houten vloeren. Het is maar bezit, praat ik mijzelf aan. Een ding. Hoe kan je daar nou zoveel emotie bij voelen?
Het was de liefde en alle inzet van mijn werk dat in dit huis is gestopt. Het was er fijn.
De notaris feliciteert mij en de kopers met deze feestelijke dag.
“Ehm nou nee, niet helemaal.”
Hij schrikt.
Ik leg hem uit dat afscheid nemen van een huis en plek, een bitter-sweet gevoel is.
In gedachten mijmer ik verder. ‘Bitter’ door alle herinneringen met familie en vrienden, oudejaarsavonden, coronatijd, mijn praktijk met lieve cliënten, liefdes die zijn gekomen (hihi) en weer gingen. Natuurlijk ook de ‘sweet’ van een waanzinnig avontuur en een wild plan, maar dat gevoel is op dit moment ver te zoeken.
M’n tranen wegslikkend verlaat ik het notariskantoor met het gevoel dat ik de grootste fout van mijn leven bega.
Nu ben ik officieel, volgens de wet, dak- en thuisloos.
Ik wil niets liever dan een potje heel hard brullen.
* Alex Klaassen: Gewoon opnieuw
