De stad Blois
Kasteel centrum
Kasteel close up
Nog eentje dan…
Gewoon omdat ik het verdien!
Ave Maria
Ik ontdek dat ik niet weet hoe ik moet genieten.
Genieten is voor mij een beloning. Een beloning die ik moet verdienen nadat ik, tenminste, de helft van mijn takenlijst heb weggestreept.
Stiekem
Na een dag hard werken kan ik mijzelf belonen met een stuk chocolade. Maar als ik mijn takenlijst niet heb weggestreept, dan verword ik tot een stiekeme snoeper. Ik heb het niet ‘verdiend’, maar zin heb ik wel. Stukjes chocolade brokkel ik van de reep af wanneer ik ‘effe’ langs de la loop. Voordat ik er erg in heb is de hele reep weggewerkt, zonder echt te hebben
genoten…
Jullie weten niet hoe je moet genieten!
Ik zie de Fransen genieten. Ze lunchen heel uitgebreid, 2 uur lang, op een terras met vrienden. Salade, wijn, antipasti, kazen. Zou er een Fransman zijn die zegt dat je eerst heel hard moet werken om je lunch te verdienen?…..Sterker, zou er een Fransman zijn die – wanneer hij zijn targets niet heeft behaald- stiekem stukjes kaas afbrokkelt die hij in zijn bureaulade heeft verstopt?
Het herinnert me aan een scene uit de film ‘Eat, Pray and Love’. Liz is in Italië waar ze een rasechte Italiaan spreekt die tegen haar zegt: “Jullie Amerikanen weten niet hoe je moet genieten! Het lijkt wel of het jullie verteld moet worden wanneer en hoe je mag genieten. Een Italiaan geniet en omdat hij zélf vindt dat hij dat verdient….”
Gewoon omdat ik het verdien!
Die middag besluit ik een uitgebreide lunch aan mezelf te geven. Ik heb vandaag nog niets zinnigs gedaan, dus ik vind dat ik lui plaats mag nemen in de zon. De bestelde salade heeft een omschrijving in het Frans, dus ik begrijp maar voor de helft wat ik bestel. De cocktailkaart flirt met me en een ‘piscine blanc’ wint. Vreemde naam voor wijn, limoen en gepureerde kersen.
Heerlijk gegeten en gedronken. Zeker 2 uur de tijd voor genomen.
Gewoon, omdat ik het verdien!
19-21 sept 2022 Blois, camping Val de Blois
