…De meneer wist op pedante toon te schrijven over het belastingparadijs Portugal, de bedroevend laagopgeleide bevolking, de bureaucratie en hoe ‘de werklui’ weinig te vertrouwen zijn wanneer je ze aanneemt voor een verbouwklus.
Hij eindigt zijn post over hoe het geluk hem nu toelacht, als financieel onafhankelijk man, terwijl hij zijn visje eet aan de boulevard……
De man staat op de foto, trots met zijn gezin, bij een knots van een villa. Ik gun ieder zijn geluk. Echt. Toch heb ik afgelopen week gereageerd op zijn post.
– Maria, de receptioniste op de camping heeft een maandinkomen van 850,- euro.
– Ik zie haar om 07:00 uur de receptie openen en om 20:00 uur vertrekken.
– Paulo vertelt mij dat de huizenprijzen 300% zijn gestegen door de toestroom van buitenlanders.
– Dat het voor hem inmiddels onmogelijk is geworden een appartement te huren omdat appartementen, opgekocht door buitenlanders, in het hoogseizoen voor 1000,- euro per week verhuurd worden (en de andere helft van het jaar leegstaan)
– Het familieleven erg belangrijk is. Naast de gewoonte voor Maria en Paulo lang bij hun ouders te blijven wonen, is er op dit moment simpelweg geen keuze meer. Een huis is onbetaalbaar geworden.
– Maria vertelt mij over haar kinderwens en dat kinderen onderhouden financieel niet haalbaar is voor haar en haar vriend.
Ik schaam me als reiziger soms diep als ik de verhalen om mij heen hoor. De altijd open inwoners, met een vrolijk ‘bom dia’. Waar halen ze vriendelijkheid nog vandaan wanneer ,ook ik!, oorzaak ben van hun armoede. Ik als toerist, als vrouw op doorreis, gelukszoeker, terrasjeshanger, zonopsnuiver. Als de rollen omgedraaid zouden zijn, denk ik dat ik de toeristen inmiddels wel n schop zou kunnen verkopen.
Wat Portugezen aan inkomen verdienen dankzij toerisme staat in geen verhouding tot de gestegen prijzen op allerlei gebied.
Kan ik iets voor locals doen, of is uit hun land vertrekken de beste optie?
Mij rest me op dit moment niets anders dan de Portugezen vriendelijk te groeten, af en toe een praatje te maken en geïnteresseerd te zijn in hun leven. Me tevens diep te schamen voor de medetoerist die hier aan de boulevard luidruchtig aanwezig aan het uitbuiken is na een uitgebreide vismaaltijd voor slechts 9 euro.
Voor jullie, Maria en Paulo, opdat jullie op een dag net zo gelukkig op de foto mogen prijken bij jullie villa met jullie gezin.
