In Portugal bij 20 graden in je rokje de supermarkt binnenlopen terwijl Bing Crosby ‘Let it snow’ zingt, is toch een beetje alsof je in een verkeerde film binnenstapt.
It’s beginning to look a lot like Christmas, zegt mijn kalender. Ik heb eerder het idee dat het begin september is en we een fijne uitloper van de zomer hebben. Niets in mijn systeem denkt aan kerst. Geen heerlijk ruikende kerstboom, geen jingle bells, geen suikerzoete kerstfilm met slecht script en geen Chris Rea die al ruim 35 jaar in de file staat.
Kerst. Het grote familiefeest, terwijl ik ver bij mijn familie vandaan ben. 2000 miles is very far en dat voelt nogal alleen. Misschien heb ik prima door dat de kerstperiode begonnen is, maar weet ik het onbestemde gevoel dat me bekruipt vakkundig weg te duwen. Het enige dat Hazes en ik gemeen hebben, is dat we allebei niet houden van een eenzame kerst.
Wat ga ik dit jaar doen? Waar ben ik? En sluit ik me bij mensen aan of ben ik alleen?
Ik vraag me af hoe een feest dat ik doorgaans vervloek om haar rituelen, etiquette en opgeprikte gezelligheid, voelt als een groot gemis. Misschien merk ik, na 14 weken moedig, stoer en dapper zijn, een sterke behoefte verzorgd te willen worden. Lieve moedervleugels om even bij op adem te komen voordat ik verder vlieg.
De campings in de Algarve zijn drukbezet rond de kerst en ik vind het geen aantrekkelijke gedachte straks als Maria met haar mechanische ezel te leuren voor onderdak. Ik denk dat ik op tijd afreis naar een herberg, dat ik op mijn tweepitsgasje Flappie ga braden, poes Lizzy een kerstmuts op zet en op mijn favo kerstzender afstem, opdat muzikale Chris eindelijk eens naar huis mag rijden om kerst te vieren.
Dan proost ik met mijzelf dat -binnen één jaar- bijna alles van mijn grown up christmas list is uitgekomen en waargemaakt.
F**king Yes! Hoe stoer is dat…..
Ik mijn nieuwe leven en proost ik op dat vrijheid, naast veel plezier, ook met een prijs komt.
Feliz Navidad, prospero año y felicidad!
* ps, wie het juist aantal kerstliedjes in deze blog weet op te sporen, is uitgenodigd voor een groots kerstdiner bij deze Ave Maria in de Algarve in de mechanische ezel 😊
Eens een zangeres, altijd een zangeres…….
